O tym, że muszę zobaczyć Oczy Julii postanowiłam po zobaczeniu trailera i odkryciu, że główną rolę gra Belena Ruena - pamiętna Laura z Sierocińca. A to nie koniec powiązań z tym filmem. Oczy Julii zrealizowali twórcy Sierocińca właśnie i Labiryntu Fauna.
Sierociniec to jeden z moich ulubionych horrorów. Choć nie jest do końca realny, pomysł scenariusza zrobił na mnie piorunujące wrażenie. Siedząc w kinie bałam się jak dziecko i najchętniej schowałabym głowę pod poduszkę..
Trailer Oczu Julii zapowiadał ciekawy film. Bałam się jednak, że zamiast dobrego hiszpańskiego straszydła zobaczę coś w stylu japońskiego/amerykańskiego (jak kto woli) Oka (The Eye). Było jednak zupełnie inaczej.
Oczy Julii utrzymane są w klimacie podobnym do Sierocińca. Mroczne zdjęcia, pojawiające się co jakiś czas nagłe błyski, pusty i przerażający dom na prowincji, tajemnicze postacie, ludzie-cienie. Z jednej strony to coś, czego się spodziewałam i może właśnie ta powtarzalność powinna mnie rozczarować. Ale im dalej w film i historię, tym bardziej przekonywałam się, że hiszpańskie horrory w porównaniu do amerykańskich to dzieła sztuki.
Nie wiem, czy to wpływ niezrozumiałego dla mnie języka ;), czy może tej nuty europejskości.. Nie będę zdradzać o czym jest film, bo warto go zobaczyć bez wskazówek.
Oczywiście Oczy Julii mają pewne niedociągnięcia.. Mniej więcej w połowie seansu zaczęłam się domyślać, kto będzie psychopatycznym mordercą. Nie podobały mi się też wstawki rodem ze slasherów (troszkę mi tu amerykańskim horrorowym gównem zaśmierdziało). Na szczęście nie było ich dużo.
Muszę jednak przyznać, że kilka momentów wbiło mnie porządnie w fotel! Dreszczyk emocji nie opuszczał mnie do ostatniej minuty filmu. A to w horrorach lubię zdecydowanie najbardziej!
Wiwat hiszpańskie dreszczowce!
Sierociniec to jeden z moich ulubionych horrorów. Choć nie jest do końca realny, pomysł scenariusza zrobił na mnie piorunujące wrażenie. Siedząc w kinie bałam się jak dziecko i najchętniej schowałabym głowę pod poduszkę..
Trailer Oczu Julii zapowiadał ciekawy film. Bałam się jednak, że zamiast dobrego hiszpańskiego straszydła zobaczę coś w stylu japońskiego/amerykańskiego (jak kto woli) Oka (The Eye). Było jednak zupełnie inaczej.
Oczy Julii utrzymane są w klimacie podobnym do Sierocińca. Mroczne zdjęcia, pojawiające się co jakiś czas nagłe błyski, pusty i przerażający dom na prowincji, tajemnicze postacie, ludzie-cienie. Z jednej strony to coś, czego się spodziewałam i może właśnie ta powtarzalność powinna mnie rozczarować. Ale im dalej w film i historię, tym bardziej przekonywałam się, że hiszpańskie horrory w porównaniu do amerykańskich to dzieła sztuki.
Nie wiem, czy to wpływ niezrozumiałego dla mnie języka ;), czy może tej nuty europejskości.. Nie będę zdradzać o czym jest film, bo warto go zobaczyć bez wskazówek.
Oczywiście Oczy Julii mają pewne niedociągnięcia.. Mniej więcej w połowie seansu zaczęłam się domyślać, kto będzie psychopatycznym mordercą. Nie podobały mi się też wstawki rodem ze slasherów (troszkę mi tu amerykańskim horrorowym gównem zaśmierdziało). Na szczęście nie było ich dużo.
Muszę jednak przyznać, że kilka momentów wbiło mnie porządnie w fotel! Dreszczyk emocji nie opuszczał mnie do ostatniej minuty filmu. A to w horrorach lubię zdecydowanie najbardziej!
Wiwat hiszpańskie dreszczowce!
0 komentarze:
Prześlij komentarz