Lubię dobre musicale, najlepiej utrzymane w kostiumowym stylu. Chicago dobrych kilka lat temu powaliło mnie na kolana. Ostatnia piosenka w wykonaniu Rene i Catherine na dłuuuuuuuugo pozostaje w pamięci.
Burleskę zobaczyłam nie dla Cher i nie, broń Boże, dla Krysi Aguilery. To właśnie Aguilera była osobą, która sprawiła, że długo walczyłam ze sobą - czy w ogóle zasiąść do tego filmu. Ale burleska, te stroje, ten klimat - przyznam szczerze, że nie żałuję tych 100 minut!
Historia "skomplikowana" jak zawsze. Biedna dziewczyna wyjeżdża z wioski zabitej dechami i udaje się do... Hollywood. O tak tak. Na pewno się tego nie spodziewaliśmy! I tam, cóż za zaskoczenie, trafia zupełnie przypadkowo do klubu Burlesque, który ma problemy finansowe. Cher, właścicielka, nie chce pozwolić Ali (Aguilerze) wykorzystać swoich "skrywanych" umiejętności tanecznych i wokalnych. Aż tu nagle Aguilera musi ratować dupkę Cher, wskakuje na scenę, śpiewa, tańczy i robi show. Ludzie szaleją, kaska leci - ogólnie dream come true.
Ale czym byłby musical bez skomplikowanej historii miłosnej? Aguilera zakochuje się w koledze z pracy, ale na horyzoncie widać też tego trzeciego - złego oczywiście.
Piosenki, które są podstawą musicalu, zaśpiewane i zaaranżowane na poziomie. To duży plus. Świetne stroje, dobra choreografia - też plus. Aktorsko - fifty fifty. Świetny Stanley Tucci, ale reszta mizerna. Aguilera bez pełnego mejkapu i z potworną grzywką wygląda fatalnie. A jej drewniana twarz totalnie mnie załamała (no w sumie cudów się nie spodziewałam). Aguilera pokazuje jednak zupełnie inną twarz na scenie Burleski - to na plus. Cher jak to Cher.. Śpiewa świetnie, ale aktorsko dupy nie urywa.
Ogólne wrażenie - nie jest zły! Spodziewałam się totalnej kompromitacji, a tu całkiem miła niespodzianka. Polecam amatorom świetnych kostiumów. A Aguilerze w codziennym wydaniu mówimy nie :)
Burleskę zobaczyłam nie dla Cher i nie, broń Boże, dla Krysi Aguilery. To właśnie Aguilera była osobą, która sprawiła, że długo walczyłam ze sobą - czy w ogóle zasiąść do tego filmu. Ale burleska, te stroje, ten klimat - przyznam szczerze, że nie żałuję tych 100 minut!
Historia "skomplikowana" jak zawsze. Biedna dziewczyna wyjeżdża z wioski zabitej dechami i udaje się do... Hollywood. O tak tak. Na pewno się tego nie spodziewaliśmy! I tam, cóż za zaskoczenie, trafia zupełnie przypadkowo do klubu Burlesque, który ma problemy finansowe. Cher, właścicielka, nie chce pozwolić Ali (Aguilerze) wykorzystać swoich "skrywanych" umiejętności tanecznych i wokalnych. Aż tu nagle Aguilera musi ratować dupkę Cher, wskakuje na scenę, śpiewa, tańczy i robi show. Ludzie szaleją, kaska leci - ogólnie dream come true.
Ale czym byłby musical bez skomplikowanej historii miłosnej? Aguilera zakochuje się w koledze z pracy, ale na horyzoncie widać też tego trzeciego - złego oczywiście.
Piosenki, które są podstawą musicalu, zaśpiewane i zaaranżowane na poziomie. To duży plus. Świetne stroje, dobra choreografia - też plus. Aktorsko - fifty fifty. Świetny Stanley Tucci, ale reszta mizerna. Aguilera bez pełnego mejkapu i z potworną grzywką wygląda fatalnie. A jej drewniana twarz totalnie mnie załamała (no w sumie cudów się nie spodziewałam). Aguilera pokazuje jednak zupełnie inną twarz na scenie Burleski - to na plus. Cher jak to Cher.. Śpiewa świetnie, ale aktorsko dupy nie urywa.
Ogólne wrażenie - nie jest zły! Spodziewałam się totalnej kompromitacji, a tu całkiem miła niespodzianka. Polecam amatorom świetnych kostiumów. A Aguilerze w codziennym wydaniu mówimy nie :)
0 komentarze:
Prześlij komentarz